به‌طور طبيعي سالانه در صنعت نفت بايد بيش از 20 تا 25 ميليارد دلار سرمايه‌گذاري شود، اگر اين رقم کاهش يابد کل چرخه دچار اختلال مي‌شود. راه‌هاي متعددي در صنعت براي تأمين مالي پروژه‌ها از جمله استفاده از صندوق توسعه ملي، فاينانس خارجي، منابع بانکي و بازار پول، اوراق مشارکت و انواع اوراق مالي اسلامي يا فروش بخشي از سهام شرکتي براي سرمايه‌گذاري در پروژه‌هاي جديد وجود دارد که مديران شرکت‌هاي نفتي به‌خوبي آن را تجربه کرده‌اند و در بازار بورس هم شناخته شده است. افزون بر اين راه‌ها بايد از ابزارها و روش‌هاي ديگري نيز براي تأمين مالي پروژه‌هاي صنعت نفت استفاده کرد. بخشي از توسعه صنعت نفت نيازمند فناوري و بخش ديگر نيازمند تأمين مالي است. ده‌ها ميليارد اعتبار براي توسعه صنعت نفت، توسعه ميدان‌هاي نفتي و گازي، نوسازي و بازسازي تأسيسات نفت نياز است که البته وزارت نفت تنها به يک روش الگوي جديد قراردادهاي نفتي اتکا نکرده و قراردادهاي EPC و يا EPD نفت هم در دستور کار قرار دارد و بخشي از منابع را هم از بازار سرمايه از طريق اوراق منابع جذب کرده تا جريان فعاليت زنده باشد.
شرکت ملی نفت ایران ۵۲ میدان هیدروکربوری و ۱۸ بلوک اکتشافی را برای توسعه و سرمایه‌گذاری در نظر گرفته است. در این بین اولویت اصلی شرکت، توسعه میدان‌های مشترک می‌باشد و در رتبه بعدی میدان‌های توسعه نیافته با پتانسیل تولیدی بالا و در نهایت حفظ یا افزایش تولید میدان‌های توسعه یافته است.